W medycynie monitor Holtera (często po prostu Holter) jest rodzajem ambulatoryjnego urządzenia elektrokardiograficznego, przenośnego urządzenia do monitorowania pracy serca (monitorowanie aktywności elektrycznej układu krążenia) przez co najmniej 24 do 48 godzin (często jednorazowo przez dwa tygodnie).
Holter EKG – urządzenie rejestrujące pracę serca
Najczęstszym zastosowaniem Holtera jest monitorowanie aktywności elektrycznej układu sercowo-naczyniowego (elektrokardiografia lub EKG). Jego przedłużony okres rejestracji jest czasem przydatnym do obserwacji sporadycznych zaburzeń rytmu serca, które trudno byłoby zidentyfikować w krótszym czasie. U pacjentów z bardziej przemijającymi objawami można zastosować monitor zdarzeń sercowych, który może być noszony przez miesiąc lub dłużej. Monitor Holtera został opracowany w Laboratorium Badawczym Holtera w Helenie Montanie przez fizyków eksperymentalnych Normana J. Holtera i Billa Glasscocka, którzy rozpoczęli prace nad telemetrią radiową w 1949 roku. Zainspirowani sugestią kardiologa Paula Dudley’a White’a na początku lat 50. przekierowali swoje wysiłki na opracowanie urządzenia do monitorowania pracy serca, które można by było nosić w ręku. Monitor Holtera został wprowadzony do produkcji komercyjnej w 1962 roku. Podczas badania serca, podobnie jak w przypadku standardowej elektrokardiografii, monitor Holtera (np. holter ekg kraków) rejestruje sygnały elektryczne z serca za pomocą szeregu elektrod dołączonych do klatki piersiowej. Elektrody są umieszczane nad kośćmi, aby zminimalizować artefakty związane z aktywnością mięśni.
Liczba i położenie elektrod różni się w zależności od modelu, ale większość monitorów Holtera wykorzystuje od trzech do ośmiu. Elektrody te są podłączone do małego urządzenia, które jest przymocowane do pasa pacjenta lub zawieszone na szyi, prowadząc dziennik aktywności elektrycznej serca przez cały okres rejestracji.